‘Er was eens een koning machtig en groot
Die had slechts één vijand en dat was de Dood.
Waarom moest de Dood toch zijn leven bederven
Waarom was hij zo bang zo bang om te sterven?’

Zo begint Ballade van de Dood, over een koning die na overleg met zijn geleerden de Dood laat opsluiten in een glazen kooi:
Nog nooit was het volk zo gelukkig geweest, jaren en jaren vierde men feest. Maar een leven zonder einde is niet zo leuk als het lijkt. Na een periode van feesten en roekeloos gedrag, slaat de verveling toe. De Dood is onmisbaar, de Dood moet bevrijd worden. Maar wie durft dat te doen? Je bent dan immers zelf de klos. Uiteindelijk is het de koning die de stoute schoenen aantrekt.